Windykacja podmiotów gospodarczych

Windykacja

  1. Za zobowiązania spółek osobowych odpowiadają także wspólnicy.

  2. Za zobowiązania spółki kapitałowej może odpowiadać zarząd.

  3. Członek zarządu może uniknąć odpowiedzialności za zobowiązania.

Dochodząc zapłaty od prowadzących działalność gospodarczą osobą zobowiązaną do zapłaty jest nie tylko ten przedsiębiorca, ale także inne osoby, częstokroć utożsamiane w bieżących kontaktach z prowadzącym działalność gospodarczą.

Spółka cywilna

Spółka cywilna to w istocie osoby prowadzące działalność gospodarczą pod wspólną nazwą i to wspólnicy odpowiadają solidarnie za zobowiązania zawarte w potocznym pojęciu przez spółkę cywilną. Możliwe jest zatem prowadzenie egzekucji z majątku wspólnika oraz pod pewnymi warunkami z majątku wspólnego, jeśli wspólnik pozostaje w związku małżeńskim.

Spółki handlowe

Funkcjonowanie spółek handlowych regulowane jest przede wszystkim w kodeksie spółek handlowych.

Kodeks spółek handlowych dzieli spółki na osobowe: spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo – akcyjną oraz kapitałowe: spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością i spółkę akcyjną.

Spółka Jawna

Za zobowiązania spółki jawnej odpowiadają wspólnicy bez ograniczeń całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką. Wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna. Nie jest to jednak przeszkodą do wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna.

Przeciwko wspólnikom nie jest konieczne skierowanie drugiego pozwu. Zgodnie z Kodeksem Postępowania Cywilnego, jeśli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, albo jest oczywiste, że egzekucja będzie bezskuteczna, Sąd nadaje klauzulę wykonalności przeciwko wspólnikowi tytułowi egzekucyjnemu wydanemu przeciwko spółce jawnej.

Powyższą zasadę stosuje się także do wspólników pozostałych spółek osobowych, którzy ponoszą odpowiedzialność bez ograniczeń całym swoim majątkiem.

Spółka partnerska

Spółką partnerską jest spółką osobową, utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wybranych wolnych zawodów wyłącznie przez osoby fizyczne w spółce prowadzącej przedsiębiorstwo pod własną firmą.

W spółce partnerskiej partner nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania spółki powstałe w związku z wykonywaniem przez pozostałych partnerów wolnego zawodu w spółce. Partner nie odpowiada również za zobowiązania spółki będące następstwem działań lub zaniechań osób, które podlegały kierownictwu innego partnera przy świadczeniu usług związanych z przedmiotem działalności spółki.

Części roszczeń kierowanych do spółki można dochodzić od spółki i partnerów jak przy spółce jawnej, a części roszczeń wyłącznie od spółki i odpowiedzialnego partnera. Roszczenia te dotyczą wyłącznie zobowiązań związanych z wykonywaniem wolnego zawodu, czego przykładem może być odpowiedzialność na przykład doradcy podatkowego.

W umowie spółki może zostać zastrzeżone, że niektórzy partnerzy odpowiadają w całości tak jak wspólnik spółki jawnej. Jeśli w spółce partnerskiej jest ustanowiony zarząd, to w stosunku do zarządu stosuje się zasady odpowiedzialności subsydiarnej przewidziane dla zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółka Komandytowa

W spółce komandytowej wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Komandytariusz odpowiada za zobowiązania spółki wobec jej wierzycieli tylko do wysokości sumy komandytowej, jest on jednak wolny od odpowiedzialności do wysokości wniesionego wkładu. Co do zasady więc komandytariusz nie będzie odpowiadał za zobowiązania spółki, jednak w niektórych przypadkach możliwe będzie dochodzenie roszczenia zarówno od komplementariuszy, jak i komandytariusza, w ograniczonej wysokości.

Pozew przeciwko komplementariuszowi może być skierowany razem z pozwem przeciwko spółce, w odrębnym postępowaniu lub tytułowi egzekucyjnemu przeciwko spółce może być nadana klauzula wykonalności przeciwko wspólnikowi odpowiadającemu bez ograniczeń.

Spółka Komandytowo-Akcyjna

W spółce komandytowo-akcyjnej wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Akcjonariusze spółki komandytowo – akcyjnej nie odpowiadają za zobowiązania spółki.

Spółka Z Ograniczoną Odpowiedzialnością Spółka Komandytowa

Coraz częściej w działalności podmiotów gospodarczych można spotkać się z nazwą spółki zawierającą określenia dwóch różnych form organizacyjnych przewidzianych w Kodeksie Spółek Handlowych.

Jaki jest to zatem podmiot gospodarczy? W rozumieniu przepisów jest to Spółka Komandytowa w której komplementariuszem, a więc wspólnikiem odpowiadającym bez ograniczeń swoim majątkiem za zobowiązania spółki, jest Spółka z Ograniczoną Odpowiedzialnością. Wierzyciel zatem może dochodzić swoich roszczeń od Spółki Komandytowej jak i od Spółki z Ograniczoną Odpowiedzialnością. Czytając to można można poczuć ulgę, mamy potencjalnie minimum dwóch dłużników, więc teoretycznie większe możliwości zaspokojenia . Czy aby na pewno? Wszystko zależy przecież od tego jaki jest majątek spółki. Jeśli tego majątku nie ma, wierzyciela nie uzyska zaspokojenia swoich należności.

Dlaczego zatem nie wystarczyło prowadzenie działalności wyłącznie przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością? Utworzenie podmiotu w takiej formie organizacyjnej ma na celu minimalizację odpowiedzialności majątkowej osób zaangażowanych w działalność gospodarczą. Na innych stronach prezentuję skrótowe przedstawienie odpowiedzialności takich osób za zobowiązania

Spółki kapitałowe

Za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjnej nie odpowiadają wspólnicy czy akcjonariusze. Ich ryzyko polega na utracie wniesionego do spółek kapitału, którego odzwierciedleniem jest udział lub akcja. Spółki kapitałowe odpowiadają tylko własnym majątkiem, który pomimo nawet wysokiego kapitału zakładowego czy akcyjnego może być „skonsumowany” na inny majątek spółki lub zużyty w ramach działalności.

Za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może na zasadzie subsydiarności ponosić odpowiedzialność członek zarządu spółki, który jednak w określonych sytuacjach może się zwolnić z odpowiedzialności za te zobowiązania.

Za zobowiązania spółki akcyjnej może w sytuacjach wskazanych wskazanych w ustawie prawo upadłościowe odpowiadać członek zarządu spółki akcyjnej

Radca Prawny Rafał Grądys

odpowie na Państwa pytania i wątpliwości pod poniższym numerem telefonu i adresem mailowym:

tel. 510 – 565 – 710

e-mail: consilior@o2.pl

Consilior Kancelaria Radcy Prawnego Częstochowa ul. Dąbrowskiego 52/1

Przedawnienie roszczeń

Przedawnienie roszczeń majątkowych

Roszczenia majątkowe wraz z upływem czasu ulegają przedawnieniu. Oznacza to, że zobowiązany może uchylić się od zaspokojenia roszczenia. Uchylenie się od zaspokojenia ma miejsce w toku postępowania sądowego, na zarzut zobowiązanego. Wierzyciel może zatem dochodzić przed sądem roszczenia o zapłatę przedawnionego zobowiązania, a jeśli dłużnik nie podejmie obrony a nakaz lub wyrok został mu prawidłowo doręczony w miejscu zamieszkania, to wierzyciel może przymusowo wyegzekwować dług. Taka konstrukcja przepisów pozwala firmom pożyczkowym dochodzić roszczeń po okresie przedawnienia. Termin przedawnienia wynosi co do zasady dziesięć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe (np. czynsz najmu, raty alimentacyjne) oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata, przy czym przepisy szczególne mogą te okresy skracać lub wydłużać lub wprowadzać dodatkowe warunki.

Zasadą też jest, że wyroki i nakazy sądu przedawniają się z upływem 10 lat od daty uprawomocnienia wyroku, chyba, że bieg przedawnienia został przerwany.

Bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia; przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje; przez wszczęcie mediacji. Po przerwaniu termin przedawnienia biegnie na nowo. Orzecznictwo Sądu Najwyższego ogranicza jednak możliwość przerwania biegu przedawnienia w przypadku kiedy dochodzi do sprzedaży wierzytelności innej osobie na przykład funduszowi sekurytyzacyjnemu.

Kancelaria prawna radcy prawnego w Częstochowie w ramach świadczonej pomocy prawnej analizuje zasadność roszczenia, bieg terminów przedawnienia, wysokość kosztów postępowania, tryb prowadzenia sprawy, przygotowuje wezwania do zapłaty, przygotowuje projekty ugód, przygotowuje pisma procesowe jak pozew, odpowiedź na pozew, apelację, odpowiedzią na apelację, jak również reprezentuje strony przed sądem i komornikiem, w zależności od ustaleń w tym zakresie.

Radca Prawny Rafał Grądys

odpowie na Państwa pytania i wątpliwości pod poniższym numerem telefonu i adresem mailowym:

tel. 510 – 565 – 710

e-mail: consilior@o2.pl

Consilior Kancelaria Radcy Prawnego Częstochowa ul. Dąbrowskiego 52/1

Terminy zapłaty

 

  1. Przedsiębiorcy mają prawo do wyższych odsetek od swoich kontrahentów

  2. Podmioty publiczne są zobowiązane do zapłaty wyższych odsetek w krótszych terminach

  3. Przedsiębiorca ma prawo do odsetek po upływie 30dni nawet gdy termin umowny jest dłuższy

  4. Przedsiębiorca ma prawo do zwrotu kosztów pomocy prawnej przedsądowej w wysokości 40 EUR lub wyższej na podstawie dowodów poniesienia tych kosztów.

Terminy zapłaty w transakcjach handlowych

W obrocie profesjonalnym, między przedsiębiorcami, jako przepis szczególny w stosunku do kodeksu cywilnego obowiązuje ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcji handlowych .

Ustawa obowiązuje wyłącznie, kiedy stronami transakcji handlowej są wyłącznie

– przedsiębiorcy

– podmioty prowadzące działalność w zakresie produkcji rolniczej, wynajmu pokoi przez rolników, produkcji wina przez rolników i sprzedaży własnej produkcji przez rolników;

– podmioty zobowiązane do stosowania ustawy prawo zamówień publicznych wskazane art. 3 ust. 1 ustawy prawo zamówień publicznych;

– osoby wykonujące wolny zawód;

– zagraniczni przedsiębiorcy;

– przedsiębiorcy z krajów UE, EFTA lub Konfederacji Szwajcarskiej.

Przepisów ustawy nie stosuje się między innymi do długów objętych postępowaniami prowadzonymi na podstawie prawo upadłościowe oraz prawo restrukturyzacyjne a także do umów, na podstawie których są wykonywane czynności bankowe .

Transakcją handlową jest każda umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli wskazane wyżej podmioty, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Ustawa po nowelizacji od 1 stycznia 2016 roku wprowadza nowy rodzaj odsetek ustawowe – odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych – w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i ośmiu punktów procentowych. Na dzień wejście w życie zmiany ustawy odsetki wynoszą łącznie 9,5%.

W transakcjach objętych ustawą nie mają zastosowania odsetki za opóźnienie na podstawie art. 481 kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 56 ustawy nowelizującej ustawę od 1 stycznia 2016 roku do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Terminem od którego mogą być naliczane odsetki jest dzień spełnienia świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi. Definicja ta pozwalała na umowne manipulowanie terminami doręczenia faktury, wobec czego nowelizacja do 1 stycznia 2016 zakazał regulowania terminu doręczenia faktury przez strony (art. 8a ). Jeśli nie jest możliwa do ustalenia data doręczenia faktury lub rachunku, to za datę od którego liczą się terminy uznaje się datę dostawy.

Wierzyciela ma prawo do żądania zapłaty odsetek ustawowych od jeszcze niewymagalnego świadczenia pieniężnego, w przypadku gdy strony transakcji handlowej przewidziały w umowie termin zapłaty dłuższy niż 30 dni. (art. 5 ) Odsetki te nalicza się do umownego terminu wymagalności. Uprawnienie to nie przysługuje w stosunku do podmiotów leczniczych.

Po zmianach obowiązujących od stycznia 2016 roku ustawa jednocześnie wyłącza stosowanie ustalanie wysokości odsetek za opóźnienie na podstawie kodeksu cywilnego (art. 4a), a następnie odwołuje się do tych odsetek ustawowych. Wydaje się to być przeoczeniem legislacyjnym, ale mając na uwadze, że dalej ustawa wyraźnie odwołuje się do odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych, interpretacja powinna iść w tym kierunku, że art. 4a nie ma zastosowania do odsetek wskazanych w art. 5 ustawy.

W przypadku, gdy w umowie nie przewidziano terminu zapłaty, wierzyciel ma prawo otrzymania odsetek za opóźnienie od transakcji handlowych (wyższych) po upływie 30 dni od spełnienia przez niego świadczenia lub zakończenia badania zgodności towaru lub usługi z umową, jeśli umowa to przewidywała.

W transakcjach handlowych wierzycielowi przysługują wyższe odsetki przewidziane ustawą za okres od dnia wymagalności, jeśli spełnił swoje świadczenie i nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie. Termin ten co do zasady nie może przekraczać 60 dni, chyba że strony w umowie wyraźnie ustalą inaczej i pod warunkiem że ustalenie to nie jest rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela. W przypadku gdy termin przekracza 60 dni, a nie zachodzą powyższe warunki wydłużenia terminu, to wierzycielowi przysługują odsetki po upływie terminu 60 dni.

W przypadku transakcji z udziałem podmiotów publicznych ustawa przed nowelizacją odwoływała się do odsetek przewidzianych w ordynacji podatkowej. Po zmianie podmiotów publicznych dotyczą te same wyższe odsetki. Jednocześnie ustawa skraca termin zapłaty do 30 dni, a jeśli strony ustaliły dłuższy termin (w zamówieniach najczęściej narzucony przez zamawiającego) i ustalenie to jest obiektywnie uzasadnione właściwością lub szczególnymi elementami umowy, to termin ten nie może przekraczać 60 dni, przy czym obowiązuje podobna zasada, że jeśli nie jest spełniony ten warunek, to termin ten wynosi 30 dni. Podmiotów leczniczych nie dotyczy krótszy, 30 dniowy termin.

W przypadku gdy strony przewidziały w umowie zbadanie towaru lub usługi celem potwierdzenia zgodności towaru lub usługi z umową, ustalony w umowie termin tego badania nie może być rażąco nieuczciwy wobec wierzyciela i nie może przekraczać 30 dni, licząc od dnia otrzymania towaru lub usługi. Termin zapłaty jest liczony od dnia zakończeni badania.

Jeśli strony ustaliły w harmonogramie termin spełnienia świadczenia pieniężnego w częściach i ustalenie takie nie jest rażąco nieuczciwe względem wierzyciela, to odsetki i koszty odzyskiwania należności są naliczane od każdej niezapłaconej części.

Prawo do uzyskania zwrotu kosztów pomocy prawnej przy odzyskiwania należności

Wierzyciel ma prawo, niezależnie od zwrotu kosztów pomocy prawnej przed sądem, do zwrotu kosztów odzyskiwania należności na wcześniejszym etapie. Wierzycielowi przysługuje bez wezwania kwota 40 EUR według kursu NBP za ostatni dzień roboczy miesiąca poprzedzającego termin płatności jako rekompensata kosztów odzyskiwania. Kwota jest ustalona ryczałtowo.

Niezależnie od powyższego, jeżeli koszty te są wyższe, to wierzyciel ma prawo domagać się zwrotu, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów przewyższających tę kwotę. W dyrektywie Parlamentu Europejskiego I Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych (wersja przekształcona)wskazuje się, że koszty te mogłyby obejmować koszty poniesione między innymi w związku ze skorzystaniem z usług prawnika lub firmy windykacyjnej.

Na uwagę zasługuje jednak, że ustawa posługuje się pojęciem uzasadnionych kosztów i wskazuje na konieczność ich poniesienia. Dodatkowo ustawa kodeks postępowania cywilnego w art. 485 § 2a wskazuje, że kwota ta jest zasądzana w postępowaniu nakazowym na podstawie dokumentów potwierdzających poniesienie tych kosztów.

    1. Radca Prawny Rafał Grądys

odpowie na Państwa pytania i wątpliwości pod poniższym numerem telefonu i adresem mailowym:

tel. 510 – 565 – 710

e-mail: consilior@o2.pl

Consilior Kancelaria Radcy Prawnego Częstochowa ul. Dąbrowskiego 52/1